معاملات گزینه ها چیست؟ – یک راهنمای مبتدیان
معاملات گزینه ها چیست؟
معاملات گزینه ها به سادگی گزینه های معاملاتی در بازار اختیارات است.
گزینه ها قراردادهایی هستند که به حامل این حق را می دهند ، اما نه تعهدی را در خرید یا فروش مقادیری دارایی های اساسی با قیمت از پیش تعیین شده قبل از تاریخ انقضا قرارداد. بنابراین ، برخلاف معاملات آتی ، دارندگان اختیارات در صورت عدم تمایل لازم نیست از حق خرید یا فروش خود استفاده کنند.
🏆 10 کارگزار فارکس با رتبه برت
دلال
رتبه بندی ها
تنظیم کننده
بستر، زمینه
سپرده
قدرت نفوذ
رمزگذاری
سایت اینترنتی
🥇
4.7/5
ASIC, FSA, CBI, BVI, FSCA, FRSA, CySEC, ISA, JFSA
MT4, MT5, Avatrade Social
USD 100
400:1
آره
5
4.9/5
CySEC, FSCA, FCA, FSA, DFSA, CMA, St. Vincent & the Grenadine
MT4, MT5, HFM App, HFM Copy Trading
USD 0
2000:1
آره
7
4.9/5
ASIC, BaFin, CMA, CySEC, DFSA, FCA, SCB
MT4, MT5, cTrader, Tradingview, Pepperstone Platform
USD 10
400:1
آره
🏆 10 کارگزار فارکس با رتبه برت
دلال
سپرده
قدرت نفوذ
سایت اینترنتی
به همین ترتیب ، گزینه ارز نوعی قرارداد اختیارات است که به دارنده حق ، اما نه تعهد ، خرید یا فروش یک جفت ارز را با قیمت از پیش تعیین شده قبل از تاریخ انقضا تعیین شده ارائه می دهد.
شرایط چشم در گزینه ها
دارایی اساسی
گزینه ها مشتقه هستند ، به این معنی که قیمت خود را از ارزش دارایی اساسی دریافت می کنند ، همچنین به عنوان یک اوراق بهادار اساسی نامیده می شود.
طیف وسیعی از دارایی های اساسی وجود دارد. به عنوان مثال سهام ، اوراق قرضه ، شاخص ها ، کالاها مانند طلا و نفت خام و ارزهای خارجی. حتی گزینه های سبدی وجود دارد که دارایی اساسی مجموعه یا سبدی از دارایی های مختلف است.
طرفین درگیر در قرارداد اختیارات
قرارداد اختیارات شامل دو طرف است: دارنده و نویسنده. دارنده (حامل) در واقع خریدار قرارداد است ، در حالی که نویسنده در واقع فروشنده است.
دارنده برای انجام معامله ای که در قرارداد اختیارات مشخص شده است ، عجله می کند ، در حالی که نویسنده موظف است در صورت تمایل دارنده به ادامه معامله ، قرارداد را احترام بگذارد.
اگر دارنده قبل از تاریخ انقضا در هر مرحله از گزینه خود استفاده نكرد ، قرارداد در موعد مقرر منقضی و فسخ می شود.
پرداخت حق بیمه
هنگام خرید یک گزینه ، خریدار قبل از یک تاریخ از پیش تعیین شده حق فروش با قیمت از پیش تعیین شده را به فروشنده پرداخت می کند. این پرداخت معمولاً حق بیمه نامیده می شود.
حق بیمه در اصل هزینه خرید قرارداد اختیار است که به شما امکان می دهد در نهایت دارایی اساسی را خریداری کنید. از این نظر ، حق بیمه به نوعی مانند پیش پرداخت برای هدف آینده است.
قیمت اعتصاب
درصورتی که دارنده تصمیم به استفاده از این اختیار کند ، معامله مشخص شده در قرارداد اختیارات قیمت معامله است. همچنین به عنوان قیمت ورزش شناخته می شود.
به عبارت دیگر ، این قیمتی است که دارنده می تواند با توجه به گزینه اختیار خرید ، در مورد گزینه تماس یا خرید دارایی اصلی را خریداری کند.
به عنوان مثال: شما یک قرارداد اختیاری دارید که به شما این امکان را می دهد تا از طریق پلاتین با قیمت 700 دلار در هر اونس برای دو هفته آینده. اگر هر اونس قیمت پلاتین به 720 دلار افزایش یابد ، می توانید از گزینه خود استفاده کنید و 700 دلار ، 20 دلار کمتر از قیمت فعلی بازار ، خرید کنید.
اما اگر هر اونس پلاتین زیر 680 دلار باقی بماند ، شما مجبور نیستید 700 دلار آن را بخرید. اگرچه ، با عدم استفاده از گزینه خود ، حق بیمه ای را که برای گزینه پرداخت کرده اید از دست خواهید داد.
در پول
این زمانی است که قیمت دارایی اساسی بالاتر از قیمت اعتصاب (برای یک گزینه تماس) یا زیر قیمت اعتصاب (برای یک گزینه فروش) باشد ، به این معنی که دارنده می تواند گزینه را با قیمت بهتر از قیمت فعلی بازار اعمال کند.
از پول خارج شده
زمانی است که قیمت دارایی اساسی زیر قیمت اعتصاب (برای یک گزینه تماس) یا بالاتر از قیمت اعتصاب (برای یک گزینه فروش) باشد ، این نشان می دهد که استفاده از این گزینه برای دارنده ضرر دارد.
با پول
زمانی است که قیمت بازار دارایی اساسی برابر یا نزدیک به قیمت اعتصاب باشد.
تاریخ انقضا
مدت زمان گزینه ها نسبتاً کوتاه مدت است و معمولاً فقط چند هفته طول می کشد. اگرچه می توانند مدت بیشتری ، برای چند ماه یا حتی تا یک سال دوام داشته باشند. صرف نظر از اینکه ، مدت قرارداد اختیاری ، همه آنها تاریخ انقضا دارند.
اگر دارنده ای در تاریخ انقضا از گزینه خود استفاده نكرده باشد ، قرارداد بدون اعتبار منقضی می شود.
همچنین ممکن است به شما علاقه مند شود تجارت ETF چیست؟ – یک راهنمای مبتدیان
انواع گزینه ها
در اصل دو نوع گزینه اصلی وجود دارد: گزینه های تماس و گزینه های قرار دادن.
گزینه های تماس
گزینه های تماس (تماس) به دارنده اجازه می دهد تا دارایی اساسی را در مدت معینی یا بالاتر از قیمت اعتصاب خریداری کند.
هنگام خرید گزینه تماس ، موقعیت طولانی در مورد دارایی اساسی پیدا خواهید کرد. یک موقعیت طولانی که به آن طولانی نیز گفته می شود ، خرید دارایی مانند سهام یا ارز است ، با این انتظار که قیمت افزایش یابد. هدف معمولاً ایجاد سود با فروش آن بلافاصله پس از اعمال حق خرید است. هرچه قیمت بازار بیشتر شود ، می توانید سود بیشتری کسب کنید.
گزینه ها را قرار دهید
گزینه های قرار دادن (قرار دادن) به دارنده این حق را می دهد که یک دارایی اساسی را در یک بازه زمانی یا کمتر از آن به فروش برساند.
با یک گزینه put شما در بازار دارایی اساسی موقعیت کوتاهی دارید که به آن کوتاه نیز گفته می شود. یک دارنده ممکن است تصمیم بگیرد کوتاه مدت یک دارایی را کوتاه کند و بخواهد برای داشتن سود در آینده نزدیک قیمت دارایی اساسی کاهش یابد. هرچه بازار بیشتر سقوط کند ، می توان سود بیشتری کسب کرد.
دارنده برای خرید گزینه خرید نیازی به مالکیت واقعی هیچ یک از دارایی های اساسی نیست. با این حال ، اگر تصمیم دارید از گزینه خود برای فروش دارایی اساسی استفاده کنید ، از لحاظ تئوری ، مجبورید دارایی اساسی را در آن مرحله خریداری کنید.
برخی از مزایای گزینه ها
بازده هزینه
گزینه ها وقتی با احتیاط استفاده می شوند ، اهرم بزرگی برای معامله گر فراهم می کنند. به این ترتیب ، یک سرمایه گذار می تواند موقعیتی مشابه موقعیت موقعیت سهام را بدست آورد ، اما با بهره وری هزینه ای که مانند سرمایه گذاری در سهام نخواهد بود.
خطر محدود
اگرچه زمان هایی وجود دارد که معاملات گزینه ها نسبت به داشتن سهام با خطر بیشتر است ، اما شرایطی نیز وجود دارد که می توان از گزینه ها برای کاهش و محدود کردن خطر استفاده کرد. در معاملات گزینه ها ، یک سرمایه گذار در مقایسه با سهام به تعهد مالی کمتری نیاز دارد. بنابراین ، خطر کلی از دست دادن سرمایه کاهش می یابد.
گزینه ها همچنین قابل اطمینان ترین شکل مصون سازی هستند که باعث می شود ریسک کمتری نسبت به سهام داشته باشند.
در نهایت ، میزان خطر مالی شما توسط گزینه ها محدود می شود ، به نحوه استفاده از آنها بستگی دارد.
بازده بالقوه بالاتر
علم موشک نیست که بفهمد در صورت صرف هزینه کم و تقریباً سود یکسان ، تجارت گزینه ها بازده بالقوه بالاتری را به شما ارائه می دهد.
گزینه های سرمایه گذاری استراتژیک تر
مزیت عمده دیگر گزینه ها این است که آنها به عنوان گزینه های سرمایه گذاری استراتژیک کار می کنند. گزینه ها ابزاری انعطاف پذیر هستند و می توانند به طرق مختلفی از جمله برای بازآفرینی موقعیت های دیگر و انتقال نظرات مختلف بازار مانند نزولی یا صعودی مورد استفاده قرار گیرند.
برخی از معایب گزینه ها
بغرنج
گزینه ها برای مبتدیان بسیار پیچیده است. برای به دست آوردن سود بالقوه ، تجزیه و تحلیل فنی باید به طور مداوم انجام شود. استراتژی های زیادی برای کار وجود دارد که به بیشتر وقت شما نیاز دارد.
گسترش بالاتر
اساساً ، اسپرد تفاوت بین مکانی است که یک معامله گر ممکن است یک دارایی اساسی را خریداری یا بفروشد ، در حالی که اسپرد آپشن یک استراتژی است که شامل دو گزینه دیگر در یک دارایی اساسی ، منفرد است.
گزینه ها به دلیل کمبود نقدینگی ، اسپرد بیشتری دارند. این بدان معناست که هزینه های بیشتری در هزینه های غیرمستقیم برای شما به همراه خواهد داشت در مقایسه با سرمایه گذاری در سهام ، سرمایه گذار معاملات گزینه ها هزینه های غیر مستقیم بیشتری را برای هر دو طرف پرداخت می کند زیرا اسپرد زیاد است.
زمان پوسیدگی
در گزینه های خرید ، بسیاری از خریداران گزینه ها به دلیل فرسودگی زمان بسته شدن به تاریخ انقضا ، ارزش یک گزینه را از دست می دهند. هیچ استثنایی در این قانون وجود ندارد که با گذشت زمان ، ارزش گزینه ها به طور مداوم کاهش می یابد.
اطلاعات کمتر
گزینه های معاملاتی ممکن است دشوار باشد زیرا خواستار دریافت قیمت یا سایر اطلاعات تحلیلی استاندارد است.
همچنین ممکن است به شما علاقه مند شود معاملات آتی چیست؟ – یک راهنمای مبتدیان
فهرست مطالب
